پرتره، پنجره گشوده میان بیننده و سوژه است. پرتره، غایب نیست بلکه همواره وسیلهای برای رسیدن به چهرهای انسانیست. اگر پرتره به خودش منتهی شود، تبدیل به بت میشود، از این رو من میان “او” و “بیننده” حائلی ساختم. خدشه، فاصله، نقش…
از نزدیک شدن به “او” در هراس شدم و از “او” فاصله گرفتم. پوشاندمش…
منو
