گویش یک
گاراژ امید نقیبی نسب
متولد دوم دی‌ماه هزار و سی‌صد و شصت
.
در کنار برچسب‌هایی چون آوانگارد، بینارشته‌ای و ویژوال در مشغولیت هنری او، “طراحی محض” اما، جدی‌ترین گفتمان زیست متاخر این هنرمند است؛ شاخه یا زیرمجموعه‌ای از طراحی که به مفاهیمی بنیادین می‌پردازد و برپایه‌ی لهجه‌ای آنارشی با مبانی تجسمی، خط، ترسیم، فرآیند، کاغذ، ابزار، رسانه، ارائه، تصادف، آفرینش و مؤلفه‌های زیبایی‌شناسی به گفتگو می‌نشیند. اینجا همان محل فرود در شناخت مسأله است؛ ماشین طراحی به عنوان وسیله‌ای خودکار (و نه هوشمند حتی!) با درجه‌ی آزادی محدود برای ایجاد خط و ترسیم تصادفی بدون دخالت انسان در روند خلق اثری انتزاعی و آبستره، نمادی از خالقی آلترناتیو است؛ خالقی محدود به محیطی مشخص که خود مخلوق خالقی دیگر با درجه‌ی آزادی و حدود وسیع‌تر، یعنی انسان می‌باشد…
(ادامه در کامنت)
امیر وارسته؛ کیوریتور پروژه‌های گویش
زمستان هزار و چهارصد و دو
.
First Gouyesh project
The Garage of Omid Naghibi Nasab;
Born in 1981 December 23
.
Along with the labels such as avant-garde, interdisciplinary and visual in his artistic work, “pure design” is the most serious discourse of this artist’s life; that is a branch or subset of design that deals with fundamental concepts and talks with an anarchy accent with visual basics, line, drawing, process, paper, tool, media, presentation, accident, creation and aesthetic components. This is the landing place in the Problem identification; the drawing machine is a symbol of alternative creator, as an automatic device (and not even intelligent!) with a limited degree of freedom to create random lines and drawings without human intervention in the process of creating an abstract work; a creator limited to a specific environment, which is itself a creature of another creator with a greater degree of freedom, that is a human! …
(Continue in the comments)
Amir Varasteh;
The Curator of “Gouyesh” projects
منو
